Ούτε μια ψήφος κατά του πεφωτισμένου βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ-Ουν δεν βρέθηκε στις κάλπες της εκλογικής του περιφέρειας στις πρώτες βουλευτικές εκλογές που διεξάχθηκαν μετά την από μέρους του ανάληψη της εξουσίας.
Πιθανολογείται, βέβαια, ότι μεγάλο ρόλο σε αυτό το σαρωτικό αποτέλεσμα έπαιξε το γεγονός πως δεν υπήρχε αντίπαλος υποψήφιος αλλά αυτή η λεπτομέρεια δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μειώσει την μεγάλη σημασία που έχει η ξεκάθαρη επικράτησή του.
Να σημειωθεί επίσης πως η τεράστια λαχτάρα του λαού να δηλώσει την ομόθυμη και αυθόρμητη αγάπη του στον μεγάλο ηγέτη αποτυπώνεται και στο γεγονός που αναφέρει το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων (για να προλάβουμε τυχόν απορία του αναγνώστη, όχι, δεν υπάρχει και «μη κρατικό»): στην εκλογική περιφέρεια του Κιμ Γιονγκ-Ουν σημειώθηκε 100% προσέλευση στις κάλπες.
Για να μη στερήσει τη χαρά ούτε ενός από τους ψηφοφόρους του, ο κρατικός μηχανισμός ─που μεριμνά για τα πάντα και βρίσκεται διαρκώς στην υπηρεσία του κυρίαρχου λαού─, είχε φροντίσει να μεταφέρει κάλπες απ’ άκρη σ’ άκρη της περιφέρειας, ακόμα και πάνω από τα κρεβάτια του πόνου των βαρέως ασθενών.
Άλλωστε το βορειοκορεάτικο πρακτορείο ειδήσεων το είπε ξεκάθαρα στο αντικειμενικό ρεπορτάζ του: «Το αποτέλεσμα αυτό είναι μια έκφραση της απόλυτης στήριξης, της βαθιάς πίστης και της πεισματικής αφοσίωσης όλων των κρατικών λειτουργών και του λαού στο πρόσωπο του υπέρτατου ηγέτη, Κιμ Γιονγκ-Ουν».
Μια πρωτοποριακή εκλογική διαδικασία
Να δώσουμε όμως και μια εικόνα αυτής της πρωτοποριακής και δημοκρατικότατης εκλογικής διαδικασίας: Το εκλογικό σώμα καλείται να ψηφίσει τους 687 αντιπροσώπους του στην Εθνοσυνέλευση άλλα όχι να διαλέξει ανάμεσα σε υποψηφίους. Ο κάθε πολίτης έχει μόνο τη δυνατότητα να πει απλά «ναι» ή «όχι» στον εκάστοτε υποψήφιο (γιατί να περιπλέκουμε τα πράγματα ασκόπως, άλλωστε;). Εάν πει το «ναι», έχει καλώς. Εάν θέλει να ψηφίσει «όχι» (λέμε, τώρα) πρέπει να πάει δημοσίως και εν μέσω όλων των κρατικών λειτουργών να το πει σε ξεχωριστό παραβάν. Απλά, δημοκρατικά πράγματα.
Κατά τα λοιπά, η Ανώτατη Εθνοσυνέλευση συνέρχεται πολύ αραιά και δεν έχει σχεδόν καμία εξουσία διότι ο πεφωτισμένος ηγέτης δε θέλει να επιφορτίζει τους αντιπροσώπους του λαού με επιπρόσθετες υποχρεώσεις. Φτάνει που αντιπροσωπεύουν το λαό. Λίγο είναι αυτό;