Ήταν Ιούνιος του 2010 όταν όλες οι προθεσμίες και υπομονές εξαντλήθηκαν.

Έπρεπε βέβαια να γίνει πιο μπροστά..

Τέλος πάντων δεν πήγαινε άλλο και σηκωθήκαμε και φύγαμε.

Κάναμε την ΔΗΜΑΡ.

Πολλοί μας λένε ότι αν δεν φεύγαμε σήμερα θα διεκδικούσαμε Κυβερνητικά πόστα. Μα άμα θέλαμε Κυβερνητικά πόστα θα πηγαίναμε από τότε και από  πριν ακόμη στο ΠΑΣΟΚ η την Νουδούλα.

Φύγαμε λοιπόν.

Με το βρακί που φορούσαμε μόνο.

Περιουσιακά στοιχεία του ενιαίου Συνασπισμού ήταν γραμμένα σε δικά μας ονόματα. Δεν διεκδικήσαμε και δεν πήραμε τίποτε. Τα γραφεία στην Αγ Κωνσταντίνου νοικιάστηκαν με δάνειο. Με κάποιο ακίνητο για ενέχυρο. Που θα χανόταν αν το εγχείρημα αποτύγχανε.

Και είναι γνωστό το τι γίνεται με τα πρόβατα που φεύγουν από το μαντρί.

Και από πίσω «οι καλοθελητές» να λένε… « καλά μωρέ οι Ευρολιγούρηδες πάνε για το ΠΑΣΟΚ φως φανάρι!».

Και διαψεύστηκαν και δεν «μας έφαγε και ο λύκος».

Και ξαφνικά από το ότι πηγαίναμε στο ΠΑΣΟΚ  χαρακτηριστήκαμε «ΠΑΣΟΚΟΔΟΧΕΙΟΝ».

Και πάλι διαψεύστηκαν!

«Πασοκοδοχείο» γίναν άλλοι που μπόρεσαν να προσαρμοσθούν καλύτερα και να παίξουν τον αντιστοιχούντα ρόλο.

Και ήρθαν οι Εκλογές του Μαΐου του 12.

Και  πήγαμε καλά παίρνοντας πάνω από 6%.

Και τότε  μας είχαν σίγουρους ότι θα κάναμε Κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Διαψεύστηκαν και πάλι!

Η ΔΗΜΑΡ έκανε τα πάντα ώστε να επιτευχθεί κυβέρνηση Εθνικής  Ενότητας.

Με το Γκρέξιτ να πλανάται σαν Δαμόκλειος σπάθη πάνω από την χώρα.

Μέχρι και Κυβέρνηση σκέτη ΣΥΡΙΖΑ  με στήριξη ΔΗΜΑΡ και ανοχή των υπολοίπων όπως είχε προταθεί  προσπαθήσαμε.

Οι «επαναστάτες της Αντιπολίτευσης» όμως μη έχοντες κυβερνητική πρόταση φρόντισαν για το πολιτικό τους μέλλον καταλαμβάνοντας τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Και σήμερα δήθεν αφελώς ρωτάνε. «Γιατί δεν συμφωνήσατε τον Μάιο αφού οι αριθμοί έβγαιναν».

Το κόμμα απαντά σε ώτα μη ακουόντων.

Διότι έτσι είχαμε δεσμευθεί προεκλογικά. Και η ΔΗΜΑΡ κρατάει τις δεσμεύσεις της.

Γιατί δεν μπορούσαμε να νομιμοποιήσουμε Κυβέρνηση των δυο υπαίτιων της πορείας της χώρας, με 149 συνολικά βουλευτές και οι δύο, με 30% και οι δυο, με απώλειες 65% σε ψήφους και 50% σε ποσοστά. Πράγμα  ανήθικο και αντίθετο με την θέληση του εκλογικού σώματος. Αντίθετο απολύτως προς το κλίμα της εποχής που δεν θα πέρναγε ποτέ και από το όργανα του κόμματος .

Γι αυτό!

Και ήρθαν και οι εκλογές του Ιουλίου.

Και το κόμμα είχε δεσμευθεί  ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα αφήσει την χώρα ακυβέρνητη.

Και αυτό έκανε.

Το τι άκουσε δεν περιγράφεται.

Από φασίστες και ταγματασφαλίτες μέχρι πουλημένοι και προδότες!

Τότε, που όπως έχει πλέον αποδείξει η πραγματικότητα η χώρα ήταν με το ένα πόδι στην επίσημη χρεοκοπία.

Που οι  «αναμορφωτές της Νότιας Ευρώπης» είχαν τρέξει να πάρουν το ρόλο της «Μις Αντιπολίτευση» αρνούμενοι και να ακουμπήσουν την αναλογούσα σε αυτούς εντολή!

Οι  Απολιθωμένοι και οι ψεκασμένοι στον κόσμο τους.

Ο Μπένυ να δηλώνει ότι «αν κάνω Κυβέρνηση μόνο με ΝΔ θα με πάρουν με τις πέτρες».

Και όλα τα βλέμματα στην μικρή ΔΗΜΑΡ

Που έκανε ότι έπρεπε να κάνει και που εγκρίθηκε ομόφωνα από τα όργανα της.

Έκανε  Κυβέρνηση!

Που δεν θα υπήρχε χωρίς αυτή.

Τι άκουσε εκτός τα καθιερωμένα κοσμητικά; «Οι Ευρωλιγούρηδες πάνε για να πάρουν καμιά θέση».

Και τους διαψεύσαμε και πάλι.

Αν  και πολλοί λένε ότι ήταν λάθος η τουλάχιστον υπερβολικό.

Και αποφάσισε το κόμμα την συμμετοχή στην Κυβέρνηση χωρίς κομματικά στελέχη και με μόνο σε  δυο υπουργεία. Εκεί που θα έριχνε και την κύρια προσπάθειά του.

Στην αναδιοργάνωση της κρατικής μηχανής και την Συνταγματική και Νομοθετική αναθεώρηση.

Και παρά την απειρία της ΔΗΜΑΡ και τις φυσιολογικές της ανεπάρκειες προσπάθησε όχι μόνο να συγκυβερνήσει αλλά να δεσμεύσει και μια συγκεκριμένη πορεία με προγραμματική συμφωνία.

Και ας αναφερθούμε και στο περιβόητο  4-2-1 που προβλημάτισε και δίχασε και το ίδιο το κόμμα. Μόνο που το κόμμα δεν απεμπόλησε την πάγια θέση του για αξιοκρατία. Γιατί το δίλλημα δεν ήταν αξιοκρατία η όχι αλλά επαφή με την Δημόσια μηχανή η όχι.

Μια Δημόσια μηχανή που ο Πρόεδρός της σε λόγο του στο ξενοδοχείο  «Στάνλεϊ» είπε: «Νόμιζα ότι μετά 30 χρόνια πολιτικής ζωής κάτι ήξερα για τον Δημόσιο τομέα. Δεν ήξερα τίποτε. Όποια πέτρα να σηκώσεις που λέει δημόσιο, από κάτω, υπάρχει ένα σκάνδαλο»

Το αν υπήρχε άλλη δυνατότης θα φανεί  οσονούπω από τον τρόπο που θα κάνει τους διορισμούς αυτούς η νέα κυβέρνηση που αναμένεται μάλιστα και Αριστερή. Εκεί θα φανεί όλος ο Φαρισαϊσμός και η υποκρισία.

Κυβερνάμε λοιπόν.

Και στο οικονομικό πεδίο που τα περισσότερα ήταν προαποφασισμένα και υπογεγραμμένα ακόμη και εκεί το πάλεψε το κόμμα. Υπάρχει διαθέσιμος κατάλογος πάνω από 40 περιπτώσεων που αποφεύχθηκαν μέτρα, προαποφασισμένα μάλιστα από πριν, με επέμβαση της ΔΗΜΑΡ.

Να πω εδώ ότι η Κοινοβουλευτική ομάδα της ΔΗΜΑΡ ήταν η καλύτερη με τεράστια διαφορά από τις άλλες.

Είναι γνωστό στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ.

Αλλά εκτός των οικονομικών.

Να πω ότι το 2012 ήταν προγραμματισμένες 15000 απολύσεις και δεν έγινε καμιά, λόγω Μανιτάκη;

Μπορώ να πω πολλά δεν είναι όμως του παρόντος.

Μετά άρχισε η υπονόμευση.

Τι να  προαναφέρω.

Θα πω μόνο ότι για να περάσει ο αντιτρομοκρατικός  που τον θεωρούσαν και άμεση προτεραιότητα ζήτησαν από τον Ρουπακώτη να περάσει διατάξεις που να λένε ότι αν ο παρανομών ήταν «σκούρος» η ποινή του να αυξάνει κατά 50% και όταν οι ένστολοι μας δέρνουν »σκούρο» να θεωρείται επαγγελματική Γυμναστική!

Αν ήταν ποτέ δυνατόν να τα δεχθεί ο Ρουπακιώτης!

Και ήλθε σαν το κερασάκι στην Τούρτα το θέμα της  ΕΡΤ.

Και λέγανε οι γνωστοί παπαγάλοι.

«Έλα μωρέ οι λιγούρηδες  θα τα βρουν… θα πάρουν κανένα  υπουργείο παραπάνω στον προσεχή ανασχηματισμό ο και θα λουφάξουν».

Και τους διαψεύσαμε και πάλι!

Πιστοί στο ότι Θεσιθήρες δεν είμαστε και  συνεργαζόμαστε μόνο  με προγραμματική  συμφωνία, λευκές επιταγές δεν υπογράφουμε, ούτε φανάρια κρατάμε.

Και φύγαμε σώζοντας την τιμή και την αξιοπρέπεια όλης της Αριστεράς.

Πολλοί είπαν ότι επικοινωνιακά φύγαμε με λάθος τρόπο. Και ίσως να είχαν και δίκιο. Μετράει  το τυπικό ή η ουσία;

Και μετά ήλθαν οι περίφημοι 58.

Και όλοι είχαν την ΔΗΜΑΡ δεδομένη.

«Τι άλλο θέλετε ρε λιγούρηδες» έλεγαν «την Αρχηγία στην νέα «μαϊμού» «Κεντροαριστερά» και θέσεις προσωπικής καριέρας σας προσφέρουμε!

Και τους διαψεύσαμε και πάλι.

Από μιας αρχής είπαμε ότι αυτό δεν είναι ανασυγκρότηση Κεντροαριστεράς αλλά κακόγουστο μασκάρεμα του ΠΑΣΟΚ γιατί δεν τολμάει να εμφανισθεί με το όνομα του στις ευρωεκλογές.

Και δεν θα πάρουμε.

Και η πραγματικότητα απέδειξε αν είχαμε λάθος η όχι.

Και αναγκάσθηκαν να κατασκευάσουν το «Ποτάμι» για να βγει το πλάνο.

Και τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.

Το συμβόλαιο θανάτου!

Κάτι σαν το βυθίσατε το Βίσμαρκ που λέγανε στον πόλεμο!

Ήταν πλέον φανερό ότι η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί άρα θα έπρεπε να εξαφανισθεί ως μη χρήσιμος.

Όχι γιατί  ήταν κάποια μεγάλη πολιτική δύναμη αλλά απλά για λόγους παραδειγματισμού.

Όπως σε ένα αμερικάνικο έργο που έπαιζαν ο Ρόμπερτ Ντέ Νίρο και ένας κοντός καρατερίστας ο Τζό Πέρσυ. Αυτοί ήταν Ιρλανδοί Μαφιόζοι. Ο Κοντός σε μια φιλονικία σκότωσε έναν Ιταλό μαφιόζο που έκλεβε την Μαφία. Έλα όμως που οι Ιταλοί υπόκειντο σε άλλη διαδικασία και έπρεπε να τιμωρηθεί μεν, αλλά μόνο από Ιταλό και οι άλλοι δεν είχαν δικαίωμα να τον αγγίξουν. Τι του έκαναν; Τον έθαψαν ζωντανό. Τον έβαλαν να σκάψει τον τάφο του τον ρίξανε μέσα και καμιά τριανταριά τον φτυάριζαν ενώ αυτός μάταια προσπαθούσε να κρατηθεί  πάνω από το χώμα. Για παραδειγματισμό.

Έτσι και με την ΔΗΜΑΡ.

Ξαφνικά έγινε το συνώνυμο του κακού.

Κάτι σαν τον μπαμπούλα των παιδικών μας χρόνων.

Με μπαράζ δημοσιευμάτων στα μέσα που ελέγχουν οι έγκριτοι νταβατζήδες μας ήταν ξαφνικά υπεύθυνη για ότι κακό είχε προκύψει στον τόπο από επαναστάσεως 1821.

Ο απόλυτος αποδιοπομπαίος τράγος!

Ο Κουβέλης από  και με διαφορά πρώτος σε δημοφιλία πολιτικός έγινε έσχατος χωρίς να έχει αλλάξει τίποτε.

Απλά επειδή  εκτελούσε τις αποφάσεις των οργάνων του κόμματος.

Μόνο δολοφόνο και τρομοκράτη δεν τον είπαν.

Για παραδειγματισμό.

Και ήταν αδύνατο και χωρίς νόημα να αντισταθείς.

Με τι μέσα άλλωστε.

Είναι σαν να αντιμετωπίζεις ένα τανκ γυμνός με σφεντόνα!

Και πέτυχαν τον σκοπό τους.

Απευθυνόμενοι σε ένα αδιάφορο και πολιτικά υπανάπτυκτο εκλογικό  κοινό.

Και ήλθε η συντριβή στις Ευρωεκλογές βοηθούσης και της Πέμπτης φάλαγγας που έδρασε εσωτερικά.

Και νόμισαν ότι η ΔΗΜΑΡ λογικά θα έπρεπε να σηκώσει χέρια και να παραδοθεί.

Και το σενάριο ήταν έτοιμο.

Ο Κουβέλης Πρόεδρος Δημοκρατίας, ο Λυκούδης αρχηγός ΔΗΜΑΡ και η ΔΗΜΑΡ συνιστώσα στην ΔΗΜ ΠΑΠΑΡ του Μπένυ.

Έτσι προγραμμάτισαν την προεδρική εκλογή.

Και το ΄χαν σίγουρο.

Και βάζαν και στοίχημα.

Και πάλι σπέκουλα και παπαρολογία από πληρωμένους κονδυλοφόρους που είχαν σίγουρη την συμπεριφορά μας.

«Έλα μωρέ το συμφέρον τους θα κοιτάξουν άσε που θα πέφτει και ο μισθός του βουλευτή για ενάμιση χρόνο ακόμη».

Και φανάτιζαν τα άσχετα και καθυστερημένα πλήθη που ψοφάνε και διαπόμπευση και κράξιμο.

Του κάκου τους λέγαμε ότι θα ενεργήσουμε συντεταγμένα σαν κόμμα όταν έλθει ο καιρός με συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Και τους διαψεύσαμε και πάλι.

Το κόμμα συμπεριφέρθηκε συντεταγμένα όπως είχε ανακοινώσει και σύμφωνα με τις αποφάσεις των οργάνων του.

Και μετά ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι παπαγαλίνοι το ΄χαν σίγουρο ότι είχαμε πάει ήδη και μοιράζαμε θέσεις στα ψηφοδέλτια.

Μάταια τους έλεγες ότι η ΔΗΜΑΡ συζητάει μόνο προγραμματική συμφωνία με αδιαπραγμάτευτη την πολιτική και οργανωτική της αυτοτέλεια που θα περάσει και μέσα από την έγκριση των οργάνων της.

«Έλα μωρέ δικαιολογίες της κακιάς ώρας αφού ήδη έχετε πάει» έλεγαν .

Και διαψεύστηκαν για πολλοστή φορά για να αποδειχθεί και πάλι ότι η ΔΗΜΑΡ είναι ίσως το μόνο κόμμα που ότι λέει το εννοεί και το κάνει.

Και αντί συγγνώμης πανηγυρίζουν, κατά ένα τρόπο, κιόλας.

Έβλεπαν την ΔΗΜΑΡ οι ανόητοι σαν ποσοστό και όχι σαν συμπλήρωμα σε σοβαρότητα υπευθυνότητα και φερεγγυότητα εκεί που παρουσιάζουν και τα μεγάλα τους ελλείμματα.

Πανηγυρίζουν τα πρόβατα γιατί εξουδετερώθηκε ένα σκυλί που θα τους προστάτευε από του λύκους που παραμονεύουν!

Όπως πανηγύριζαν και στις Ευρωεκλογές για την συντριβή της ΔΗΜΑΡ!

Μυαλό λίρα εκατό!

Και πάμε για εκλογές.

Μόνοι μας και με τους Πράσινους.

Θλιβερή μειοψηφία σε σκοτάδια απόλυτα που λέει και ο ποιητής.

Και πιθανώς να χάσουμε την κοινοβουλευτική μας εκπροσώπηση.

Όχι ότι δεν θα το παλέψουμε βεβαία.

Αλλά είναι πιθανό.

Ο Αντίπαλος είναι πανίσχυρος και μείς ασθενικοί.

Όσοι μείναμε βέβαια, γράφουμε την προσωπική μας καριέρα εκεί που δεν πιάνει μελάνι.

Γιατί είχαμε και από τους άλλους.

Είναι αδύνατο όμως να χάσουμε την κληρονομιά μας από αυτή την τετραετή πορεία μας.

Που είναι το γεγονός, ότι δεν πουλιόμαστε, δεν αγοραζόμαστε και δεν χρησιμοποιούμεθα γιατί δεν χρωστάμε σε κανένα πούστη!

Το έχουμε αποδείξει τόσες πολλές φορές που δεν τίθεται πλέον σε αμφιβολία.

Και οι πατεράδες μας για να αποδείξουν τα παραπάνω δίνανε και την ζωή τους ακόμη.

Εμείς τι θα δώσουμε;

Την κοινοβουλευτική μας εκπροσώπηση;

Χεστήκαμε!

Γιατί νομίζουν ότι μπορούν να μας εξαφανίσουν

Αλλά δεν μπορούν.

Γιατί η Ανανεωτική Αριστερά δεν είναι ένα απλό ποσοστό ψήφων.

Είναι ιδεολογία τρόπος και στάση ζωής.

Και αυτά δεν εξαφανίζονται.

Και θαμάστε εδώ για πολλά χρόνια ακόμη.

Σαν τροχιοδεικτικό και για να μπαίνουμε στο μάτι ορισμένων.

Που μας ζηλεύουν.

Γιατί ξέρουν ότι δεν μπορούν να ισχυριστούν τα ίδιο για τον εαυτό τους και το κόμμα τους που θα ξεπουληθούν ως συνήθως  σε πρώτη ευκαιρία.

Γι αυτό και μόνο…

Πάμε ρε Δημαραραααα!

Γερά ρεεεε!

 

Σχόλια