Πρόκειται για τρεις λύσεις που φέρεται να εξετάζει το Eurogroup που συνεδριάζει αυτή την ώρα. Σύμφωνα με αξιωματούχους της ευρωζώνης που μίλησαν στο Reuters, οι τρεις επιλογές είναι οι ακόλουθες:
- Λύση με νέο μνημόνιο
- Λύση χωρίς μνημόνιο
- Επέκταση του τρέχοντος προγράμματος από 6 έως 15 μήνες.
Αναλυτικά το Reuters αναφέρει:
Στην πρώτη επιλογή τα αδιάθετα κεφάλαια του ΤΧΣ, που αυτή τη στιγμή είναι κυρίως υπό τη μορφή ομολόγων του EFSF, θα επιστραφούν στον EFSF, και η Ελλάδα θα αιτηθεί και θα λάβει μια ενισχυμένη προληπτική γραμμή πίστωσης (ECCL), από τον ESM (το διάδοχο σχήμα του EFSF). Αυτό θα επιτρέψει στην Ελλάδα να πει πως δεν βρίσκεται πλέον σε πρόγραμμα στήριξης, θα καταστήσει δυνατό για την ευρωζώνη να αυξήσει τη “γραμμή” άνω των 11 δισ. ευρώ εάν αυτό κριθεί απαραίτητο και θα θέτει ξεκάθαρους όρους για τη διαθεσιμότητα των κεφαλαίων, ακόμη και εάν η χώρα δεν κάνει χρήση αυτών. Ωστόσο για να έχει η Ελλάδα πρόσβαση σε αυτό το σχήμα, θα πρέπει να υπογράψει ένα νέο Μνημόνιο, θέμα πολιτικά ευαίσθητο για την εγχώρια πολιτική σκηνή. Παράλληλα αυτή η επιλογή είναι αρκετά χρονοβόρα, αφού απαιτεί κατ’ ελάχιστο πέντε εβδομάδες για να ολοκληρωθεί και αυστηρότερη όσον αφορά στους όρους αφού η πιστωτική γραμμή θα ακυρωθεί εάν η χώρα δεν πετυχαίνει συγκεκριμένους μεταρρυθμιστικούς στόχους. Σε μια τέτοια περίπτωση το επόμενο βήμα για την Ελλάδα είναι να υποβάλλει αίτημα για νέο πρόγραμμα διάσωσης (bail – out).
Η δεύτερη επιλογή, απαιτεί περίπου τρεις εβδομάδες για να ολοκληρωθεί. Σε αυτό το σενάριο η διαθεσιμότητα των κεφαλαίων των 11 δισ. ευρώ από το ΤΧΣ μπορεί να επεκταθεί πέρα από το 2014 και τα έγγραφα θα μορφοποιηθούν, ώστε να επιτραπεί στην Ελλάδα να χρησιμοποιήσει αυτά τα κεφάλαια για την εξυπηρέτηση του χρέους, και όχι μόνο για τη στήριξη των τραπεζών. Τα κεφάλαια επομένως θα λειτουργήσουν ως ένα “μαξιλάρι”, από το οποίο η Ελλάδα θα μπορεί να κάνει χρήση κεφαλαίων, αλλά θα είναι περιορισμένο στα 11 δισ. ευρώ. Το EFSF θα μπορούσε να επαναγοράζει τα ομόλογα του για μετρητά εάν η Αθήνα πετυχαίνει μεταρρυθμιστικούς στόχους, αλλά δεν θα υπάρχει ανάγκη για ένα επίσημο νέο Μνημόνιο. Εάν η Ελλάδα δεν πετυχαίνει τους στόχους, δεν θα μπορεί να παίρνει χρήματα από το “μαξιλάρι”, αλλά αυτό το “μαξιλάρι” δεν θα αποσύρεται αλλά θα παραμένει σε ισχύ, για να το χρησιμοποιήσει η χώρα όταν θα πετύχει τους στόχους. Η Κομισιόν θα παρακολουθεί την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων ενώ θα πρέπει να καθοριστεί ο ρόλος της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Στην καλύτερη περίπτωση το ΔΝΤ θα έχει ρόλο παρατηρητή, κάτι που αρκετές χώρες της ευρωζώνης, κρίνουν ανεπαρκή, ενώ η ΕΚΤ θα πρέπει να αποφασίσει εάν μια τέτοια συμφωνία, είναι επαρκής για να μπορεί η Ελλάδα να συμμετέχει στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων OMT.
Η τρίτη επιλογή, αφορά στην επέκταση του τρέχοντος προγράμματος, από 6 – 15 μήνες και θα χρειαζόταν περίπου 2 – 3 εβδομάδες για να λάβει έγκριση. Αυτό θα δώσει στην Ελλάδα περισσότερο χρόνο για να πετύχει τους στόχους για την εκταμίευση της δόσης των 1,8 δισ. ευρώ, η οποία “χάνεται” εάν δεν καταστεί δυνατό να εκταμιευθεί έως το τέλος του έτους. Το Eurogroup θα μπορούσε να αποφασίσει τα 11 δισ. ευρώ του ΤΧΑ να επαναχρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς, αφού θα έχουν επιστραφεί στο EFSF, στο τέλος ενός έτους, εάν μιλάμε για ετήσια παράταση του προγράμματος. Ο ρόλος και η ανάμειξη του ΔΝΤ πρέπει να αποφασιστεί αλλά θα μπορούσε να υπάρξει τρόπος να αποφευχθεί η αναφορά σε νέο Μνημόνιο, με τη χρήση του όρου “επιστολή προθέσεων”. Ωστόσο αυτή η επιλογή φέρει το πολιτικό στίγμα της παραμονής της χώρας σε πρόγραμμα διάσωσης.