Παρακολουθώντας για λίγο τη συζήτηση στη βουλή σκεφτόμουν «δεν θα μπορούσε η συγκυβέρνηση να μετρήσει την δύναμη που την στηρίζει στην διαδικασία συζήτησης για τον προϋπολογισμό;». Το αποτέλεσμα και εκεί λογικά θα είναι το ίδιο. 155 βουλευτές (5 πάνω -5 κάτω το πολύ). Ίσως και στη συζήτηση εκείνη οι βουλευτές να μας πουν τα ίδια που είπαν και προχτές, οι απαιτήσεις όμως των ψηφοφόρων τους θα είναι μεγαλύτερες από μια συζήτηση που οφείλει να γίνει πολύ πιο πρακτική κυρίως από την πλευρά της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία ενδεχομένως θα κληθεί να διαχειριστεί τον προϋπολογισμό του 15…
Έβγαλε κάτι η χθεσινή ψηφοφορία? Το μόνο που έδειξε ότι είναι σχεδόν αδύνατον 25 ακόμα βουλευτές να αθροιστούν με τους 155 που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης, για να συμπληρωθεί ο «μαγικός αριθμός των 180» και να εκλεγεί νέος ή νέα ΠτΔ.
Το σενάριο να προταθεί για ΠτΔ πρόσωπο από την Κεντροαριστερά, με μια μικρή πιθανότητα να ψηφιστεί από την ΔΗΜΑΡ και ορισμένους ανεξάρτητους βουλευτές από την παρούσα βουλή ή να «εκτεθούν» ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και «ανεξάρτητοι» βουλευτές με την καταψήφιση του, λογικά θα πρέπει να έχει κλείσει πια… Η ΔΗΜΑΡ απέκλεισε την πιθανότητα αυτή , ομόφωνα, στο συνέδριό της και το αποτέλεσμα της χθεσινής διαδικασίας για ψήφο εμπιστοσύνης δεν αφήνει και πολλά περιθώρια υπολογισμών για τους «180», ούτε με τους «ανεξάρτητους βουλευτές» . Δεν νομίζω επίσης ότι και κανένας από τους αξιόλογους (προοδευτικούς) συμπολίτες μας θα διακινδύνευε το κύρος του για να παιχθεί αυτό το σενάριο με τους υπάρχοντες συσχετισμούς και κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έχουν την δυνατότητα να σταθμίσουν πλέον τα δεδομένα μεταξύ δύο επιλογών.
1. Ο πρώτος να επιδιώξει να προταθεί πρόσωπο από τον χώρο της Δεξιάς, ώστε να συσπειρωθεί όσο πιο πολύ γίνεται η κομματική βάση της Ν.Δ. ενόψει των εκλογών που νομοτελειακά θα ακολουθήσουν την αποτυχία της εκλογής του προσώπου ,ενδεχομένως και ικανού υπό άλλες συνθήκες. (Η κουτσαβάκικη μαγκιά που ήταν ευδιάκριτη στο κλείσιμο του πρωθυπουργού προϊδεάζει ότι αυτός ο δρόμος θα ακολουθηθεί).
2. Να ζητηθεί και από τους δύο η προκήρυξη εκλογών, αμέσως μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού και η εκλογή του ΠτΔ να κριθεί στην επόμενη Βουλή και να βοηθηθεί η όποια πιθανότητα υπάρχει για την επίτευξη ευρύτερων συναινέσεων. (Αυτή ελπίζω ή φαντάζομαι ότι μπορεί να είναι μια καλή εξέλιξη).
Και στις δύο (αναγκαστικές) επιλογές δυσχερέστερη μοιάζει να είναι η θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ελαχιστοποιούνται σαφώς οι δυνατότητες που έχει ως βασικός παράγοντας της σημερινής συγκυβέρνησης σε συνδυασμό με την πολιτική στρατηγική του για την «δημοκρατική παράταξη» που δεν του βγαίνει όπως (μάλλον) υπολόγιζε. Δεν του βγαίνει, τουλάχιστον και από άποψη χρόνου και ισορροπιών στο κόμμα του.
Στο χθεσινό τεστ αντοχής, ίσως να είχε επενδύσει μεγαλύτερες προσδοκίες ο κ. Βενιζέλος. Αν το «κέρδος» του είναι το συν-άθροισμα στους 155 της θετικής ψήφου του κ. Παπανδρέου και ορισμένων βουλευτών του, τότε μάλλον αναμένονται μεγαλύτερα προβλήματα στις εσωκομματικές του κόντρες στο άμεσο μέλλον…
Ο ρόλος του ενδιάμεσου κεντροαριστερού χώρου που μπορεί να εγγυηθεί μια οποιαδήποτε «εθνική προσπάθεια» αντιμετώπισης των προβλημάτων της τρέχουσας κρίσης στη βάση μιας «κεντροδεξιάς πολιτικής», μάλλον κάπου εδώ έχει τελειώσει.. Και το «ιστορικό ΠΑΣΟΚ» υπό την ηγεσία του κ. αντιπροέδρου, έχει τελειώσει είτε καταφέρει να εκλέξει κάποιες δεκάδες βουλευτών στις εκλογές η Δ.Π., είτε όχι.
Δεν μπορώ να είμαι καθόλου σίγουρος για τις εξελίξεις του άμεσου μέλλοντος. Προφανώς δεν είμαι καθόλου σίγουρος και για την πιθανότητα επιτυχίας της «προοδευτικής διακυβέρνησης» με κορμό το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ή των δυνατοτήτων για περεταίρω «βελτιώσεις» του, αν και, είναι και δική μου η επιδίωξη αυτή.
Η ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων υπαγορεύει , τουλάχιστον τώρα , την προσπάθεια σχέσεων προσέγγισης των χώρων που έχουν μια κοινή βάση για να αυτόπροσδιορίζονται ως «προοδευτικοί». Με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι σχέσεις μας ( της λεγόμενης αριστερής σοσιαλδημοκρατίας ή του συν-κληρονόμου της ιστορίας της ανανεωτικής αριστεράς) είναι και πρέπει να είναι συν-αγωνιστικές, και παράλληλα στα προγράμματα μας να υπάρχει η αντ-αγωνιστική σχέση με προσπάθεια για την μεγαλύτερη δυνατή συνεννόησης…