Προϋπολογισμός του 2015 αποτελεί τον καθρέφτης της σκληρής πραγματικότητας των μνημονιακών δεσμεύσεων, ανέφερε η γενική εισηγήτρια της Δημοκρατικής Αριστεράς, Ασημίνα Ξηροτύρη, κατά την συζήτησή του στην επιτροπή Οικονομικών. Πρόκειται για έναν καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα Προϋπολογισμό χωρίς πολιτικό σχέδιο και αναπτυξιακούς στόχους, με τη θηλιά του χρέους αντί να χαλαρώνει να σφίγγει περισσότερο τη χώρα, τόνισε η Βουλευτής της ΔΗΜΑΡ.
________________________
Η κυβέρνηση με τον Προϋπολογισμό για το 2015 εμμένει στη συντηρητική μνημονιακή πολιτική της εισοδηματικής και δημοσιονομικής λιτότητας συντηρώντας ουσιαστικά την ύφεση, ενώ αδιαφορεί για την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής, όπως και τη δημιουργία προϋποθέσεων για την επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας.
Πρόκειται για έναν καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα Προϋπολογισμό χωρίς πολιτικό σχέδιο και αναπτυξιακούς στόχους, που συντάχθηκε υπό το άγχος της λογιστικής επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων, όσο και της συμφωνίας που θα επιτύχει η κυβέρνηση με την τρόικα και τους εταίρους για το δημοσιονομικό κενό του 2015.
Μπορεί για κάποια οικονομικά μεγέθη που έχουν σχέση με την σταθεροποίηση οι επιδόσεις να σημειώνουν πρόοδο, εκείνο όμως που είναι δυστυχώς κοινά αποδεκτό:
Είναι η κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, οι αδικίες που γίνονται και οι κοινωνικές ανισότητες που διευρύνονται.
Είναι η πλήρης στασιμότητα στην αναπτυξιακή διαδικασία και στην τόνωση της πραγματικής οικονομίας και η παραμονή του χρέους σε δυσθεώρητα ύψη χωρίς προοπτικές βιωσιμότητάς του. Και το αποκορύφωμα,
Είναι η διαφωνία της Τρόικας για το «δημοσιονομικό κενό», διαφωνία που προβάλλει βίαια για να επιβάλλει νέα, βαρύτατα μέτρα, κυρίως στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά και βέβαια για να αποτρέψει κάθε συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Για κανένα από αυτά τα κρίσιμα προβλήματα δεν γίνεται ένα ουσιαστικό βήμα επίλυσής τους στον Προϋπολογισμό ή έστω να διαγράφονται προοπτικές, όπως:
– Η πρόβλεψη για ανάπτυξη 2,9% του ΑΕΠ το 2015, έναντι του αμφισβητούμενου ακόμη 0.6% το 2014, ξεπερνά όλα τα επίσημα στοιχεία και μάλιστα όταν διαπιστώνεται από τους ίδιους τους πίνακες του Προϋπολογισμού ότι η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη δεν θα ξεπερνά το 1,5% το 2015 και το σημαντικότερο δεν έχει διαμορφωθεί ένα εθνικό πρόγραμμα ανάπτυξης τόσο για τη διαπραγμάτευση όσο και για τη μετά μνημόνιο εποχή.
– Ο Προϋπολογισμός στηρίζεται για την ανάκαμψη σχεδόν αποκλειστικά στο ΕΣΠΑ. Όμως και εκεί υπάρχει αντίφαση αφού το ΠΔΕ για το 2015 συνεχίζει να μειώνεται κατά 400 εκατ. € έναντι του 2014, γεγονός που ενισχύει τον αντιαναπτυξιακό του χαρακτήρα.
– Όσον αφορά την πρόβλεψη για μείωση της ανεργίας στο 22,6%, η ΕΕ και το ΔΝΤ προβλέπουν μείωση στο 24,4%, ενώ ο ΟΟΣΑ είναι ακόμη πιο επιφυλακτικός. Και ενώ στον ίδιο τον προϋπολογισμό εκτιμάται ως μεγάλο πρόβλημα για την ανάκαμψη της χώρας η υψηλή ανεργία και η διάρθρωσή της, ιδιαίτερα το ποσοστό στους νέους, ούτε εθνικό σχέδιο υπάρχει, ούτε και πρόσθετο με στοχευμένες αναπτυξιακές παρεμβάσεις για την ανάσχεση της.
– Ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 5,6 δις € πέρα από το ότι θα έχει υφεσιακές επιπτώσεις στην οικονομία, στηρίζεται και πάλι στη μη πληρωμή υποχρεώσεων του Δημοσίου, στη μείωση του ΠΔΕ, στη μείωση των απαραίτητων δημοσίων, κοινωνικών κυρίως, δαπανών και στην υπερφορολόγηση, ενώ δεν πατάσσεται η φοροδιαφυγή.
– Η χώρα διέρχεται μία μεγάλη ανθρωπιστική κρίση και δεν διαφαίνεται καμία σοβαρή προσπάθεια αντιμετώπισής της. Δεν προβλέπονται άμεσα μέτρα ανακούφισης των πολιτών, παρά μόνο κάποια ψίχουλα φοροελαφρύνσεων, για τις οποίες η Τρόικα μας έχει κηρύξει πόλεμο. Μάλιστα ενισχύεται το πρωτογενές πλεόνασμα για μία ακόμη φορά και από την συγκράτηση των κοινωνικών δαπανών κατά 505 εκ. €, περίπου 33% στην παιδεία, στην υγεία κλπ. Η χώρα βραδυπορεί δραματικά στην αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής με ανύπαρκτο κάθε δίχτυ κοινωνικής προστασίας.
– Τέλος, όσον αφορά το Δημόσιο Χρέος αυτό προβλέπεται να φθάσει στα 318,0 δις το 2014, 177,7% του ΑΕΠ και στα 316,9 δις, 171,4% του ΑΕΠ το 2015.
Ο χρονικός ορίζοντας των λήξεων του χρέους εκτείνεται μέχρι το 2057. Μόνο έως το 2020 θα πρέπει να πληρώσουμε 77,7 δις σε χρεολύσια και 49,4 δις περίπου σε τόκους, δηλαδή συνολικά 127 δις. Πως θα εξευρεθούν αυτοί οι πόροι και επί πλέον θα περισσέψουν για την ανάπτυξη και την κοινωνική και παραγωγική ανάκαμψη της χώρας;
Η Κυβέρνηση πρόσφατα ισχυρίσθηκε ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο και ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Κινήθηκε και να κινείται με αδικαιολόγητη αδράνεια και επιπολαιότητα και όχι με συγκεκριμένο σχέδιο. Λείπουν οι εθνικές προτάσεις και κάθε πρωτοβουλία διαβούλευσης για ευρύτερες συναινέσεις στη διαμόρφωσή τους. Οι εξελίξεις τον τελευταίο μήνα είναι ραγδαίες και οδυνηρές.
Το μεν ΔΝΤ μέσω της Κ. Λαγκάρντ ομιλεί για ένα άλλο πρόγραμμα τύπου <προληπτικής στήριξης και εποπτείας>, ενώ οι Ευρωπαίοι εταίροι μιλούν για «ενισχυμένης εποπτείας προληπτική γραμμή (ECCL)» από τις αρχές του 2015 ένα νέο μνημόνιο και φαίνεται να ξεχνούν τις αποφάσεις του Eurogroup το 2012, που προέβλεπαν περαιτέρω νέες ελαφρύνσεις για το ελληνικό χρέος υπό την προϋπόθεση επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων Οι δανειστές αυτές τις ημέρες έχουν ανοίξει ένα νέο γύρο επώδυνων μέτρων. Επιδιώκουν ρυθμίσεις που θα κρατήσουν τη χώρα όμηρο των γνωστών υφεσιακών καταστροφικών πολιτικών.
Μετά πέντε χρόνια βίαιης προσαρμογής και θυσιών η θηλιά του χρέους αντί να χαλαρώνει σφίγγει περισσότερο τη χώρα.