θα ήθελα ν’ ακούσω επιτέλους γι αυτό που μπορεί να γίνει θετικά στο ένα ή άλλο πεδίο πολιτικής και αντιμετώπισης της κοινωνικής κρίσης.

Όχι την ανόητη γλωσσολαλιά του ξηλώματος, της κατάσχεσης ή της δήμευσης. Ούτε τα επικίνδυνα παιχνίδια εφαρμογής γύρω από την αντιστασιακή ψυχή του ελληνισμού.

Κυρίως δεν θέλω να περνώ απ το περίπτερο και να διαβάζω στο πρωτοσέλιδο της υπερδεξιάς »Δημοκρατίας» αφειδώλευτους έπαινους για την κυβέρνηση και αναθέματα στους νέους »συνεργάτες των Γερμανών».

Πόση αμεριμνησία πια απέναντι στους δημοψηφισματικούς τυχοδιωκτισμούς;

(Aπό τον τοίχο του Νικόλα Σεβαστάκη στο Facebook)