Ως γνωστόν στην πολιτική τα πράγματα ποτέ δεν είναι στατικά. Ιδίως μάλιστα τα τελευταία χρόνια, που ο πολιτικός χρόνος είναι πολύ πυκνός, οι εξελίξεις ραγδαίες και καταιγιστικές.
Κόμματα ιδρύονται και διαλύονται, οι μεταγραφές στελεχών είναι συχνότατο φαινόμενο, μέλη και ψηφοφόροι μετακινούνται καθημερινά και όχι πάντα μεταξύ όμορων πολιτικών χώρων. Η δίνη της κρίσης και των μνημονίων έχει καταπιεί έως τώρα ουκ ολίγες παντοδύναμες αρχικά Κυβερνήσεις και πάλαι ποτέ κραταιά κόμματα.
Στο ξεκίνημα της κρίσης ιδρύθηκε η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Ιδρύθηκε ως Αριστερά της Ευθύνης, ως Κυβερνώσα Αριστερά. Αποφασισμένη να μη πετροβολά το σύστημα από το μικρομάγαζο της ευρύχωρης αντιπολίτευσης, αλλά υπό όρους και προϋποθέσεις να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας ως ο προοδευτικός αριστερός πόλος για να συμβάλει στη δημοκρατική διέξοδο από την κρίση.
Για πρώτη φορά κόμμα της Αριστεράς στη χώρα μας ξεφεύγοντας από τις ιδεοληψίες του παρελθόντος μίλησε ξεκάθαρα όχι μόνο με ταξικούς, ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους, αλλά και με όρους κοινής λογικής και βεβαίως με όρους υπεύθυνης αριστερής πολιτικής δύναμης για ότι ταλαιπωρεί την κοινωνία, την οικονομία και τη χώρα μας.
Μιλήσαμε ανοικτά:
- για ευθύνες της Αριστεράς, που μπορεί να μη κυβέρνησε τον τόπο, αλλά από θέσεις αντιπολίτευσης, τοπικής αυτοδιοίκησης ή συνδικαλιστικές έχει μερίδιο ευθύνης για το πελατειακό κράτος, τον υπερμεγέθη δημόσιο τομέα, την προβληματική δημόσια διοίκηση
- για μη υγιείς νοοτροπίες στην εκφορά του δημόσιου λόγου και την πολιτική στάση και πρακτική που χάϊδευαν αυτιά ψηφοφόρων, υιοθετούσαν άκριτα κάθε είδους αιτήματα, στήριζαν συντεχνίες, δεν προωθούσαν ώριμες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις
- για ανάγκη περικοπών και μεταρρυθμίσεων, για δίκαιη λιτότητα ως προϋπόθεση δημοκρατικής διεξόδου από την κρίση
Ζητούμενο ήταν αν ο ψύχραιμος, νηφάλιος και ρεαλιστικός λόγος της ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να καρποφορήσει σε μια χειμαζόμενη κοινωνία που λόγω κρίσης και μνημονίων περνούσε τα πάνδεινα, καθώς οι αλλαγές ήταν επώδυνες, κοινωνικά άδικες και συχνά ισοπεδωτικές και καταστροφικές.
Παρά ταύτα στις αρχές του 2012 οι δημοσκοπήσεις έδιναν στο νέο κόμμα της Αριστεράς διψήφια ποσοστά που ξεπερνούσαν και το 16% !!! Ήταν η εποχή που χαρακτηριστικά στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ λέγαμε ότι «βρέχει Πασόκους». Ψηφοφόροι, μικρά και μεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και πρώην και εν ενεργεία Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και πρώην Υπουργοί και πρωτοκλασάτα στελέχη ζητούσαν να ενταχθούν στη ΔΗΜΑΡ, επιδιώκοντας πολλοί από αυτούς «τον εξαγνισμό τους» και την πολιτική τους επιβίωση.
Το ερώτημα ήταν αν θα δεχθούμε όλη αυτή την κοσμοπλημμύρα, κάτι που θα σήμαινε ότι θα χάναμε την ψυχή μας. Θα παύαμε να είμαστε πλέον ΔΗΜΑΡ, όπως την οριοθετήσαμε με την ιδρυτική μας διακήρυξη και το ιδρυτικό μας συνέδριο.
Επιλέξαμε και ορθά πλην ορισμένων εξαιρέσεων (σημ. που ορισμένες από αυτές αποδείχθηκαν πλήρως αποτυχημένες) και όσον αφορά πρωτοκλασάτα στελέχη και Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, να κλείσουμε τις πόρτες.
Στις διπλές εκλογές του 2012 η ΔΗΜΑΡ κατέγραψε ένα ικανοποιητικότατο ποσοστό και πέτυχε να εισέλθει στη Βουλή με μια αξιόλογη κοινοβουλευτική ομάδα.
Η χώρα ήταν στο χείλος του γκρεμού, όπως και την Άνοιξη του 2015. Δύσκολα θα αποφεύγαμε την χρεοκοπία. Αφού επιτεύχθηκε προγραμματική συμφωνία με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να συμμετάσχει στην τρικομματική Κυβέρνηση.
Η Κυβέρνηση αυτή ιδίως στο πρώτο εξάμηνο κατάφερε να ορθοποδήσει τη χώρα. Στη συνέχεια όμως αγνοώντας την προγραμματική συμφωνία μεταλάσσονταν – και με την ανοχή ενίοτε και του ΠΑΣΟΚ – ολοένα και περισσότερο σε μονοκομματική Κυβέρνηση της ΝΔ, γεγονός που οδήγησε στην έξοδο της ΔΗΜΑΡ.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ως νέο κόμμα και σε αυτή την ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία σαφώς και βαρύνεται με λάθη και παραλείψεις ως προς την πολιτική της και ιδίως ως προς τη διαχείριση της κατάστασης και των επιλογών της.
Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό που πλήρωσε κυρίως ήταν το ότι συμμετείχε σε μια τρικομματική Κυβέρνηση με τα τοξικά κόμματα του παλιού πολιτικού κατεστημένου.
Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2014 η ΔΗΜΑΡ κατέγραψε ένα ντροπιαστικό εκλογικό ποσοστό, που φανέρωνε την απαξίωσή της. Στις Βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 συντρίφθηκε κυριολεκτικά ευρισκόμενη ανάμεσα στον αέρα νίκης του ΣΥΡΙΖΑ αφενός και τον αέρα του νεοπαγούς ΠΟΤΑΜΙΟΥ από τη άλλη.
Πολλοί ανέμεναν ότι αυτό θα είναι το τέλος της ΔΗΜΑΡ. Πως μετά από την διπλή αυτή εκλογική πανωλεθρία δεν υπάρχει ελπίδα ανασυγκρότησης.
Η ΔΗΜΑΡ όμως είναι ένα κόμμα της Αριστεράς. Με μέλη, στελέχη και οργανώσεις σε όλη τη χώρα. Ένα κόμμα της σύγχρονης αριστεράς που προέρχεται από ότι ποιο όμορφο, γνήσιο και ελπιδοφόρο γέννησε η ανανεωτική αριστερά και η αριστερή ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.
Ο σπόρος που έριξε στην Ελληνική Κοινωνία δεν πάει χαμένος. Η εν γένει συμβολή της στις καταιγιστικές εξελίξεις στη χώρα, αλλά και στην υπόλοιπη Αριστερά και στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ευδιάκριτη και ουσιαστική. Ο πολιτικός της λόγος και το πρόγραμμά της σήμερα και μετά την κατάρρευση των ψευδαισθήσεων και του λαϊκισμού, αποκτά νέα βαρύτητα.
Σε αυτή την επανεκκίνηση και ανασυγκρότηση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και τις πολιτικές εξελίξεις που διαμορφώνονται καθημερινά κανείς δεν μπορεί να απέχει και να σιωπά. Κάθε σύγχρονος αριστερός και δημοκράτης πολίτης της χώρας μας οφείλει να πάρει θέση. Το προσκλητήριο της ΔΗΜΑΡ απευθύνεται προς πολίτες και πολιτικές δυνάμεις του χώρου της σύγχρονης αριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της πολιτικής οικολογίας.
Και όπως είπε προχθές και ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης υποδεχόμενος τον νέο Πρόεδρο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Θανάση Θεοχαρόπουλο: «Ελπίζω ότι η Αριστερά που εκφράζει η ΔΗΜΑΡ να είναι αυτή η οποία θα υπερισχύσει στο τέλος».
– Ο Παναγιώτης Χατζηγεωργίου είναι δικηγόρος, Γραμματέας της ΝΕ της ΔΗΜΑΡ Δράμας