Γιατί δεν είναι όλα τα «ναι» και όλα τα «όχι» ίδια – Πρόταση για τη συνεννόηση
__________________

Ναι έχουμε χώρο για γνώση και ναι έχουμε χώρο για πίστη, όμως έχουμε αφήσει χώρο για σκέψη; Για να καταλάβουμε; – Οπαδοί ή πολίτες; Οι Κανένας ή τα Πρόσωπα;

Μπορούμε να σχεδιάσουμε και ΕΜΕΙΣ εδώ και εντός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος την παραγωγικότητα και την ανάπτυξη και τη βιώσιμη (vs «αναγκαία») και μη πελατειακή λιτότητα; ή θα το αναθέτουμε σε άλλους (με τα όποια συμφέροντα, ως έχει αποδειχθεί, που μας οδήγησαν σε μεγαλύτερη ύφεση παραδεχόμενοι τις λάθος συνταγές (που αποδεικνύεται πως και λάθος δεν ήταν και πως το σχέδιο της ερημοποίησης στη Μεσόγειο είναι μέρος στρατηγικών του άτυπου πολέμου που έχει ξεσπάσει για την ενέργεια αλλά και για την εύκολη κερδοσκοπία με το νερό. Τολμάμε να δούμε τι γίνεται, λόγου χάρη, με τα υπεδάφη της Σομαλίας και την αγορά τεράστιων εκτάσεων γης εκεί αλλά σε σχέση με την συγκέντρωση πληθυσμών στη βόρεια αφρικανική ακτή της Μεσογείου. Πού θα πάνε αυτοί οι άνθρωποι όταν η Ευρώπη του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης δεν κατάφερε να διαμοιράσει μήτε 40000 πρόσφυγες. Πώς ακριβώς αντιλαμβάνονται οι διαφωτισμένοι του Βορρά το νότο της Ευρώπης και τη Μεσόγειο;

Θα ονομάζουμε περιεχόμενο της πολιτικής την ανάθεση σχεδίων διάσωσης σε εκείνους που κατά διεθνή παραδοχή (αλλά και των ιδίων) σχεδίασαν λάθος; Ο σύγχρονος πολιτικός είναι αυτός που εκτελεί το σχέδιο και δεν μπορεί ο ίδιος να σχεδιάσει; Μήπως αυτό δεν επιλέγουν οι χρηματοπιστωτικοί τζογαδόροι και η ανορθολογική εναλλαγή ανάπτυξης – ερημοποίησης; Αυτό επιδιώκουν να παραμένουν αόρατοι πολιτικοί παίκτες οι αγορές – ενώ οφείλουν να γίνουν ορατοί αφού θέλουν να επηρεάζουν τις τύχες της γης και των ανθρώπων. Αυτό επιδιώκουν να μην (συ)ζητήσουμε καν την Επιστροφή της Πολιτικής.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΟΧΙ – (η δική μου επιδίωξη για την επιστροφή της πολιτικής)

1

(1.1) με αφορά το γιατί ένα μέρος των «ναι» συμφωνεί με ένα μέρος του «όχι» και ποιοι μηχανισμοί, ποιοι έχουν όφελος να μην συνεργαστούν προς όφελος και της κοινωνίας και της χώρας και της Ευρώπης

(1.2) με αφορά το γεγονός πως το ίδιο πρόβλημα θα προκληθεί και από την πολιτική νοηματοδότηση ενός μέρους του ναι και ενός μέρους του όχι, επειδή είναι απολύτως της ίδιας λογικής – ή αλλιώς

(1.3) με αφορά ποια είναι τελικά η διαφορά, η δημιουργική διαφορά που μόλις αναδύεται και για πρώτη φορά με πολιτικούς όρους ΡΗΤΟΥΣ στην Ελλάδα (και στην Ελλάδα).

–> Ως προς το ναι

Η αντιθεση είναι και οριζόντια. Υπάρχει το ναι που λέει ας κάνει το Σχέδιο Α ο δανειστής και για όποια ίδια συμφέροντά του και υπάρχει και το ναι που λέει δεν συζητώ για Σχέδιο Β επειδή αναζητώ ποιο είναι το Σχέδιο Α.

–> Ως προς το όχι

Υπάρχει το όχι που λέει ας κάνω το Σχέδιο Β επειδή δεν μπορώ να έχω Σχέδιο Α. Και υπάρχει και το όχι που λέει ας σκεφτώ το Σχέδιο Α.

Αν κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε κοιτάξτε αυτή τη στιγμή τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Πολιτικά έχουμε αποσταθεροποιήσεις της παλιάς δομής διακυβέρνησης και στην Γερμανία και έχουν και εκεί αναδυθεί.

2

(2,1) αναλογικά θα προκύψει το ίδιο θέμα και στη σχέση της Ευρώπης με τη Γερμανία καθώς υπάρχει η Γερμανία μέρος της Ευρώπης και η Γερμανία παντεπόπτης της Ευρώπης.

3.

με το δημοψήφισμα δεν μπορούμε να αποφασίσουμε δυστυχώς ακόμη (περιμένω) τα ουσιαστικά όσο οι διεθνείς παίκτες δεν ενεργοποιούνται ακόμη περισσότερο στο ελληνικό ζήτημα:

(3.1.) διεθνοποιημένα κεφάλαια στην επιχειρηματικότητα της χώρας ή μόνον γερμανικά; γιατί αυτό είναι το ερώτημα πίσω από ορισμένα «ναι» και πίσω από ορισμένα «όχι» (όπως και το δικό μου)

(3.2.) μπορούμε εμείς να δημιουργήσουμε το Σχέδιο Α ή θα το παίρνουμε πάντα έτοιμο από άλλους (με λάθη που αύξησαν το χρέος κατά παραδοχή των ιδίων που το σχεδίασαν με την λάθος φαρμακεία) δίχως να αναζητούμε ποιος έχει και πότε θα το έχει το Σχέδιο Β.

Κι ενώ η επιστολή του πρωθυπουργού προς τους εταίρους και θεσμικά και νομικά (επιστολή θεσμικής απεύθυνσης είναι αυτή) λέγει για παραμονή στην ευρωζώνη και στην ΕΕ (και καλώς το λέει) το ναι φωνάζει για παραμονή στην ευρωζώνη και την ΕΕ επίσης. Συμφωνούμε αλλά δίχως τα άλλα δύο παραπάνω ερωτήματα συμφωνούμε ως ανύπαρκτοι…

Ταυτοχρόνως κάποιοι παράγουν ρητορικές και πρακτικές αντιθεσμικών ανατροπών εντός και εκτός της χώρας νομιμοποιώντας έτσι πρακτικές ανάλογων και για τον εαυτό τους. Αστόχαστοι παντελώς.

Ωστόσο ένα μέρος του ναι και ένα μέρος του όχι θέλουν να συνεννοηθούν για αυτό που συσκοτίζεται αλλά επιμένω και να σκεφθούμε και να συζητήσουμε/

Η πολιτική δεν είναι πλέον τακτικισμοί. Ποιος έχει το Σχέδιο Α. Γιατί είναι παράλογο απολύτως να μιλάμε για Σχέδιο Β ενώ κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας πει έστω αν έχει το Σχέδιο Α.

Αυτό ήταν από εποχής του Τρικούπη το ζήτημα. Και πλέον αναδύεται σε μια οριζόντια και όχι μόνον κάθετη αντίθεση από τα ναι ίσαμε τα όχι.

Ποιο πολιτικό προσωπικό θα κριθεί επαρκές για κάτι τέτοιο. Κάτι νέο αναδύεται. Κι αυτό οι κομματικοί μηχανισμοί και οι πολιτικοί τους τακτικισμού δεν θα μπορούν να το ελέγξουν. Και αναδύεται με παλινωδίες σε όλη την Ευρώπη. Αναδύεται το ερώτημα. Το ζήτημα.

Για να δούμε επιτέλους τι είναι αυτό το παραλήρημα εγχωρίων και μη εγχωρίων και τι αποσιωπάται τω όντι!

Καλό Μήνα

_______________

Υγ

Η αλαζονεία κοινωνικών στρωμάτων που δεν παράγουν τίποτα απλώς διαχειρίζονται τα προϊόντα άλλων υλικά και άυλα με λαμπρές ασφαλώς εξαιρέσεις (αλλά εξαιρέσεις) και η απελπισία των στρωμάτων που δεν καλούνται να κεφαλοποιήσουν μέρος της εργατικής τους δύναμης ώστε να χρηματοδοτήσουν την επινοητικότητα μικρών επιχειρήσεων και δράσεων θα είναι το μερτικό της δικής μας ευθύνης στην αλαζονεία (που πάντα ξέρουμε πώς τελειώνει) των νεοφιλελεύθερων γερμανόφωνων λόμπι. Αλλά διαφαίνεται πως κάποιος ακούει…κι αυτό είναι η πηγή της αισιοδοξίας μου…

zzzzzzzzz23

Σχόλια