Μια σειρά επιλογών της Νέας Δημοκρατίας στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.

Ο κομματικός υποψήφιος στο δήμο της Αθήνας Άρης Σπηλιωτόπουλος πραγματοποιεί μια προεκλογική εκστρατεία που θα ήταν αδιανόητη για υποψήφιους της κεντροδεξιάς στη Δυτική Ευρώπη. Ο πολιτικός του λόγος είναι διαποτισμενος από την ιδεολογία και την ρητορική της ακροδεξιάς.

Αλλά πολύ ανησυχητικά σημάδια έρχονται και από το αυτοδιοικητικό μέτωπο του Πειραιά. Ο Γιάννης Μώραλης αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα. Είναι εντυπωσιακό ότι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, όπως ο υπουργός Παιδείας Κ.Αρβανιτόπουλος έσπευσαν να συμπαραταχθούν μαζί του, εγκαταλείποντας τον δήμαρχο της πόλης, που είχε εξασφαλίσει το χρίσμα απο τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αλήθεια τι κομίζει στην Ελληνική κοινωνία η συγκεκριμένη υποψηφιότητα;

Η γενικευμένη αναξιοπιστία που επικρατεί στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου που διευθύνει ο κ.Μώραλης θα αποτελέσει πρότυπο για την τοπική αυτοδιοίκηση;

Η κίνηση αυτή είναι πιθανό να αποτελεί προάγγελο ευρύτερων ανακατατάξεων στο χώρο της Κεντροδεξιάς. Να εξεταστεί ο βαθμός αποδοχής ενός Έλληνα Μπερλουσκόνι, που θα αναλάβει την ηγεσία της μετά από μια εκλογική ήττα.