Κατά τους τελευταίους τρεις αιώνες, πρόταγμα για τις φιλοσοφικές πρακτικές που επικράτησαν αποτέλεσε η ύλη, αφήνοντας στα περιθώρια της φιλοσοφίας (επέκεινα και της ζωής) το πνεύμα. Βρεθήκαμε κάποια στιγμή σε μια κατάσταση: ύλης απέναντι στην ύλη, με μοναδικό ζητούμενο την διαχείριση αυτής. Μια τάση πραγματικότητας κυριάρχησε και κυριαρχεί ως και τις μέρες μας, μια τάση η οποία έχοντας εμφυτευτεί επικοινωνιακά στις μάζες, δημιούργησε σε αυτές μίσος για την σκέψη, την ιδέα και την έμπνευση, τρεις ζωτικούς παράγοντας που οδηγούν στο “παραπέρα”.
Ύλη από παντού. Η γαλλική επανάσταση με την οποία η αστική τάξη και ο καπιταλισμός είπαν παρόν, ουσιαστικά είχε ως πρόταγμα επίσης τη διαχείριση της ύλης. Προς τα εκεί δε (αλλά από άλλο δρόμο) κινήθηκε και ο Μαρξ και οι μοντερνιστές, με την αποξένωση απ’ την ιδέα και την σκέψη να δρα αλλοτριωτικά στον κόσμο, κατά την μακρά αυτή περίοδο των πειραματισμών, με αποτέλεσμα την ξένωση του προσώπου από την δημιουργία γιατί, η δημιουργία θέλει ιδέες, διαρκή ανανέωση και κριτική κι όχι σχέσεις δουλείας με τον υλικό πολιτισμό, όχι σχέσεις δουλείας με τη διαχείριση και, φυσικά, όχι σχέσεις δουλείας με τους διαχειριστές: απ’ τη σοβιετική γραφειοκρατία ως τα καπιταλιστικά τα τραστ.
Θέλει η ανθρωπότητα και άλλο αίμα για να αυτονομηθούν οι προσωπικότητες, οι προσωπικότητες να γίνουν κριτικές, να μάθουνε να απαιτούν ποιότητα κι αλήθεια, γνωρίζοντας πως έχουν και ευθύνες. Οι υπερβολικές μαζοποιήσεις του αιώνα που μας πέρασε, φέρανε, τώρα ως αντίδραση, την εμφάνιση: υπερβολικών εγώ που βαρβαρίζουν και, ύστερα από τόσες πολλές θυσίες και πολέμους, έχουμε πια βρεθεί εκεί απ’ όπου είχαμε ξεκινήσει: στην κρίση και στην ανάπτυξη του φασισμού και όσων έλκει και εκλύει.
Η σκέψη, η έμπνευση, η ιδέα, η δημιουργικότητα, αν κάποτε επανέλθουν ως προτάγματα σε δομημένες προσωπικότητες, γενόμενα συνείδηση, μπορεί και να δημιουργήσουν πρακτικές που ίσως και ν’ αλλάξουν πράγματα προς το καλύτερο για όλους τους ανθρώπους: Αυτό προϋποθέτει ύπαρξη περιβάλλοντος υγιούς ελευθερίας (διότι υπάρχει κι η άρρωστη ελευθερία, η διαστροφική, αυτή που προτάσσουν διάφοροι ψευτο-φιλελεύθεροι, παραπλανώντας και συκοφαντώντας). Μια τέτοια γεμάτη υγεία ελευθερία καλούμαστε καθημερινά ν’ αναζητάμε και να την υπερασπιζόμαστε ,όπου υπάρχει, όλοι μας – και πρέπει να την συνοδεύουμε με αξιοκρατία κι άμιλλα σε όλους τους τομείς, με στόχο τη δημιουργία μιας διαφορετικής κουλτούρας.