Ο Γιάννης Τσαρούχης έκανε την πιο σκληρή αυτοκριτική. Ακόμη και προς το τέλος της ζωής του, λίγο πριν από τα εγκαίνια των εκθέσεων που διοργανώνονταν στο Ιδρυμα που φέρει το όνομά του στο Μαρούσι, δεν μπορούσε να αποβάλει το άγχος του πρωτάρη. «Ποπό, τίποτε δεν έχω κάνει..» μονολογούσε. Οταν όμως έφευγε το βάρος της προετοιμασίας, παραδεχόταν σιγανά: «Ε, κάτι έχω κάνει κι εγώ…». Αν μη τι άλλο. Απόδειξη ότι όταν βλέπεις τα έργα του, ακόμη και τα πασίγνωστα, τα πανταχού παρόντα έργα του, νιώθεις σαν να τα αντικρίζεις πρώτη φορά. Δίχως αμφιβολία, η έκθεση που ετοιμάζεται στο Μουσείο Μπενάκη στο πλαίσιο των θεματικών παρουσιάσεων του υλικού της συλλογής του Ιδρύματος Γιάννη Τσαρούχη θα έχει μεγάλη επιτυχία.

Πρόκειται για το δεύτερο μέρος της «Εικονογράφησης μιας αυτοβιογραφίας», η οποία όταν παρουσιάστηκε από τον Οκτώβριο του ’13 ως τον Ιούλιο του ’14 στο κτίριο της οδού Πειραιώς κάλυψε την περίοδο 1910-1940, και τότε όπως και τώρα σε επιμέλεια Νίκης Γρυπάρη και σχεδιασμό Λιλής Πεζανού.

Από τις 16 Δεκεμβρίου το κοινό θα μπορεί να δει τι συνέβη στη ζωή και στο έργο του μεγάλου έλληνα ζωγράφου το υπόλοιπο του βίου του ως το ’89, τη χρονιά δηλαδή που πέθανε στα 79 του χρόνια. Ελαφρώς μικρότερη σε έκταση, αφού θα καλύπτει μέρος μόνο του ισογείου, αλλά με πλούσιο υλικό, καθώς θα παρουσιαστούν περίπου 200 έργα, στη συντριπτική τους πλειονότητα από το Ιδρυμα Γιάννη Τσαρούχη, ενώ δεν θα λείπουν και πίνακες από ιδιωτικές συλλογές, όπως τα περίφημα «Καφενείο Νέον» και «Καφενείο Μαυροκέφαλου», αλλά και δύο έργα από την Εθνική Πινακοθήκη. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει ορισμένους πίνακες για πρώτη φορά από κοντά. Για παράδειγμα, τον μικρό σε διαστάσεις πίνακα «Ο Θεόφιλος και η Δόξα», τη «Βάπτιση» του ’48, αλλά και δύο πορτρέτα του ίδιου του ζωγράφου από τη ζωγράφο και σκηνογράφο Λίλα ντε Νόμπιλι, όπως τον Τσαρούχη ντυμένο πατριάρχη.

*Στη κορυφή του άρθρου: Σπουδή για τις «Τέσσερις εποχές πάνω στα σύννεφα» (1967)