Η εκλογική μάχη της 25ης Μαϊου είναι σκληρή. Ίσως η σκληρότερη στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Πολλοί νιώθουν να απειλούνται και δεν διαστάζουν με αδίστακτο τρόπο να απαξιώνουν πρόσωπα που δεν είναι αρεστά γι’αυτούς.
Ο πιο στοχευμένος πολιτικός σ’αυτή την προεκλογική μάχη είναι ο Φώτης Κουβέλης. Συνεχώς καλλιεργούνται με επιτηδευμένο τρόπο στερεοτυπικές εικόνες που συνοδεύονται από μικροπολιτικά σχόλια. Οι επιθέσεις αυτές γίνονται με ιδιαίτερα μεθοδευμένο τρόπο από την στιγμή που η ΔΗΜΑΡ δεν αποδέχθηκε τις αυταρχικές επιλογές του Αντώνη Σαμαρά που είχαν την στρατηγική στόχευση οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς να λειτουργούν συμπληρωματικά στη Νέα Δημοκρατία. Η επιδίωξη αυτή αξιοποιούσε την απόλυτη ταύτιση του Ευάγγελου Βενιζέλου και του ηγετικού πυρήνα του ΠΑΣΟΚ με την εξουσία, καθώς και το γεγονός ότι πολλοί δημόσιοι διανοούμενοι από τον χώρο της κεντροαριστεράς έχουν ουσιαστικά προσχωρήσει στο νεοφιλελεύθερο παράδειγμα.
Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2012 είχε αποκλειστικά έναν και μόνο στόχο. Να αποφύγουμε την έξοδο της χώρας από το Ευρώ. Οι τελευταίες αποκαλύψεις του τότε υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ το επιβεβαιώνουν. Μόνο ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να καμώνεται, ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρχε.
Ας επανέλθουμε στις ημέρες της κρίσης. Η υπόθεση της ΕΡΤ ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Η ΔΗΜΑΡ και ο πρόεδρός της ενοχλούσε. Η παρουσία του Αντώνη Μανιτάκη και η προσπάθεια ουσιαστικών αλλαγών στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης υπονομεύονταν συστηματικά. Πάνω από όλα γίνονταν αντιληπτό, ότι ακροδεξιοί θύλακες διαμόρφωναν κρίσιμους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής.
Τις ημέρες εκείνες οι δύο μεγαλύτερες οργανώσεις του κόμματος είχαν εσωκομματικές συνδιασκέψεις.
Η ομιλία του Φώτη Κουβέλη που παρακολουθήσαμε ήταν υπόδειγμα συνδυασμού αίσθησης ευθύνης για την πατρίδα και αριστερής ευαισθησίας. Γινόταν αντιληπτό ότι κάθε κόμμα που θα σεβόταν τον εαυτό του δεν θα παρέμενε σε κυβέρνηση της οποίας ο πρωθυπουργός αγνοώντας τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους κατέθετε πράξη νομοθετικού περιεχομένου αποκλειστικά με τις υπογραφές των δικών του υπουργών.
Ο Κουβέλης ότι είπε στους συντρόφους του το ακολούθησε.
Εδώ δεν είχαν θέση νεύματα και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με τις οποίες είναι συνηθισμένα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας τόσο στη χώρα μας, όσο και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η διεκδίκηση της αυτονομίας των πολιτικών υποκειμένων αποτελεί τον πραγματικό πολιτικό αντικομφορμισμό στην εποχή μας. Στον αντίποδα είναι οι εντυπωσιακές εικόνες με τη διανομή «σκιαδίων», σε ψηφοφόρους-τηλεθεατές. Ξεκάθαρα ενοχλούμε. Πάνω από όλα ενοχλεί ο συντεταγμένος τρόπος λειτουργίας του κόμματος που δεν επιτρέπει σε εξωθεσμικά κέντρα να διαμορφώνουν πολιτικούς ηγέτες μιας χρήσεως στο χώρο της κεντροαριστεράς αξιοποιώντας την τηλεοπτική εικόνα.
Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος που επιλέξαμε είναι δύσβατος και ανηφορικός. Αλλά θα το πούμε ξεκάθαρα. Δεν μασάμε…