Σύμφωνοι: η αθρόα έλευση μεταναστών και πολιτικών προσφύγων στη χώρα μας είναι πρόβλημα και θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο, αν δεν υπάρξει αντιμετώπισή του.

Πολίτες από εμπόλεμες και άλλες περιοχές, διεκδικώντας το δικαίωμα στη ζωή, παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς, μαζί με τα παιδιά τους, με μόνη την ελπίδα ότι μπορεί να ζήσουν, να γλυτώσουν από τα δεινά της χώρας τους και ίσως, αν γλυτώσουν τον θάνατο, να επιβιώσουν. Δεν επιλέγουν την Ελλάδα ή άλλη ευρωπαϊκή χώρα ούτε για αναψυχή, ούτε για διακοπές.

Το «προσφυγικό ζήτημα» όντως δεν είναι ελληνικό. Είναι πανευρωπαϊκό, είναι διεθνές. Και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Η Ευρώπη όμως τι κάνει; Ευρώπη δεν είναι μόνο η Ελλάδα και η Ιταλία, στις οποίες κυρίως καταφεύγουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Πρέπει κι αυτή να αναλάβει τις ευθύνες της. Να δεχθεί τον αναγκαίο καταμερισμό με αναλογία δυνατοτήτων κάθε χώρας. Αυτό θα αποτελεί και τη συγκεκριμένη εν προκειμένω έκφραση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Μέχρι τότε η κυβέρνηση να πράξει τα οφειλόμενα. Να εφαρμόσει τα νόμιμα, να δημιουργήσει τις αναγκαίες υποδομές και να εξασφαλίσει ειδικούς χώρους διαμονής για τους περιφερόμενους, μαζί με τη δυστυχία τους και τον πόνο τους, ξένους πολίτες.

Να σταματήσει βέβαια και ο ορυμαγδός των κραυγών και των…προειδοποιήσεων για την επερχόμενη καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας από την παρουσία προσφύγων και μεταναστών στη χώρα.

Ας το επαναλάβουμε: πρόβλημα υπάρχει, αλλά δεν αντιμετωπίζεται με αφορισμούς.

Κάποιες δε πολιτικές δυνάμεις ας σταματήσουν να στιχίζονται με ακροδεξιές κορώνες, έστω και με κομψότερο τρόπο.

Η διαφοροποιημένη φρασεολογία δεν αρκεί. Η δημοκρατική θέση και πρόταση να διατυπώνεται επί της ουσίας. Να διατυπώνεται δε χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες και ταλαντεύσεις για τις ανθρωπιστικές αξίες και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις μας.