Ο μύθος της Περσεφόνης λέει για μια πανέμορφη κόρη, καρπό του έρωτα του Δία και της θεάς Δήμητρας, που την ερωτεύτηκε ο Πλούτωνας και την παρέσυρε μαζί του στον Άδη με το άρμα του. Να μην μακρηγορούμε … Ο θρήνος της Δήμητρας για το χαμό της κόρης της έφερε το χειμώνα στη γη. Ο Πλούτωνας από την άλλη χρησιμοποίησε τεχνάσματα και τερτίπια για να μη χάσει την αγαπημένη του. Έτσι αναγκάστηκε ο Δίας να συμβιβάσει τα πράγματα ανάμεσα στους θεούς που αρχόντευαν τη ζωή και το θάνατο, και στο τέλος η Περσεφόνη πέρναγε το μισό χρόνο στον Άδη και τον άλλο μισό με τη μάνα της, που καρποφορούσε από τη χαρά της όλη τη γη.
Την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα για να την πάρει μαζί του στον Άδη αναπαριστά το ψηφιδωτό της Αμφίπολης.
Κάπως έτσι και οι ψηφίδες του ευρύτερου χώρου της «κεντροαριστεράς» εικονίζουν τελικά μιαν αρπαγή Περσεφόνης… Τι Αμφίπολη και ανασκαφές…!!! Εδώ μπροστά στα μάτια μας όλα τα πολύχρωμα στελέχη και οι παράγοντες στοιβαγμένοι και σε διάταξη.. Κάποιοι κάνουν το άρμα… κάποιοι τα άλογα… κάποιοι τον Πλούτωνα και κάποιοι την Περσεφόνη…. Πάμε βόλτα στον Άδη σύντροφοι… με την ελπίδα ότι η θεά Δήμητρα θα παρεμβληθεί θρηνούσα για την απουσία μας …για να μας ξαναφέρει στη γη…
Μια διατεταγμένη υπηρεσία σε ένα προδιαγεγραμμένο σενάριο και πραγματικές ψηφίδες. Μόνο που το σενάριο συνιστά μύθο με διόλου σίγουρη την εκδοχή της επιστροφής στη ζωή. Πραγματικοί πρωταγωνιστές, σε ένα πραγματικό σενάριο, με εικαζόμενες προοπτικές.
Υπάρχει ωστόσο και άλλο σενάριο. Αυτό που πρωταγωνιστούν άλλες ψηφίδες, χρωματίζοντας μιαν άλλη παράσταση. Και όσο δεν γίνεται καθώς του πρέπει… θάρχονται διάφοροι που θα ξεχύνουν χαλίκια και λάσπες υποστηρίζοντας ότι εικονίζουν ιστορίες με νόημα…