Για το Πολυτεχνείο μέχρι σήμερα υπήρχαν δύο (τουλάχιστον) αφηγήσεις: των παρόντων και των απόντων.

Ξαφνικά, μας προέκυψε μια τρίτη: αυτών που δεν κατάλαβαν. Ή, για να ακριβολογούμε, αυτών που κάνουν πως δεν κατάλαβαν και – βυθισμένοι σε Ποταμούς αλαζονείας – κουνούν το δάχτυλο ακόμα και στην Ιστορία…