Η κρίση έφερε στο προσκήνιο την αγανάκτηση του κόσμου για τον τρόπο άσκησης της πολιτικής. Οι πολιτικοί θεωρούνται από τους πολίτες πρόσωπα που η σχέση τους με τις δομές εξουσίας τους καθιστά προνομιούχους μακριά από τις δικές τους αγωνίες και προβλήματα.

Το κίνημα των αγανακτισμένων τόσο στη δεξιά, όσο και στην αριστερή του εκδοχή καλλιέργησε έναν έντονο αντικοινοβουλευτισμό νοοτροπία ιδιαίτερα επικίνδυνη. Αλλά εκτός από αυτούς που συμμετείχαν σε αυτές τις κινητοποιήσεις και στον υπόλοιπο πληθυσμό διαμορφώθηκαν ισχυρά στερεότυπα για τους πολιτικούς και την πολιτική.

Όλοι τους είναι ανεπάγγελτοι που ζουν σε βάρος της κοινωνίας. Όσο για τη χρηματοδότηση των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά περιττή πολυτέλεια. Στη καλλιέργεια αυτών των απόψεων συνέβαλαν ιδιαίτερα πολλοί τηλεοπτικοί σταθμοί.

Πάνω σε αυτό το έδαφος της αντιπολιτικής ο Σταύρος Θεοδωράκης δημιούργησε το δικό του κόμμα. Ο πολιτικός του λόγος αναπαράγει στερεότυπα. Η αγαπημένη του φράση είναι ότι στο κόμμα του συμμετέχουν άνθρωποι επαγγελματικά επιτυχημένοι που δεν έχουν σχέση με τους κλασικούς πολιτικούς. Γνωρίζει πολύ καλά ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Σε όλα τα κόμματα συμμετέχουν άνθρωποι με αξιοσημείωτη επαγγελματική σταδιοδρομία. Θα σταθούμε όμως ιδιαίτερα στο Ευρωψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ-Προοδευτική Συνεργασία. Οι άνθρωποι που σημμετέχουν σ’αυτό έχουν εξίσου καλές σπουδές και επαγγελματική καταξίωση με τους υποψήφιους του Ποταμιού. Παράλληλα, όμως έχουν κοινωνική και πολιτική δράση, εδώ και δεκαετίες. Αυτοί όμως θα χλευαστούν από τις στήλες γνωστών δημοσιογράφων.

Ο Σταύρος και οι φίλοι του είναι το νέο… Η περιφρονητική αντίληψη για την πολιτική δεν σταματά εδώ. Για τον Σταύρο και τους φίλους του η ίδρυση ενός κόμματος είναι κάτι παρόμοιο με το άνοιγμα ενός μπάρ. Αν πιάσει πελατεία το διατηρείς, αλλιώς το κλείνεις.

Όπως εχει δηλώσει, εαν το ‘’Ποτάμι’’ συγκεντρώσει ένα ποσοστό γύρω στο 4% δεν θα είχε νόημα η συνέχιση της πολιτικής προσπάθειας, έστω και εάν εξασφαλιζόταν η εκπροσώπηση στο Ευρωκοινοβούλιο. Ο ιδιαίτερα αυστηρός συνταγματολόγος που συμμετέχει στο ευρωψηφοδέλτιο του Ποταμιού συμμερίζεται άραγε αυτή την αντιδημοκρατική άποψη; Για ένα κόμμα που δεν επενδύει στην ελαφρότητα της αντιπολιτικής φαντάζει περιττή πολυτέλεια να ανακοινωθεί προεκλογικά η ένταξη σε πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Άλλωστε μια τέτοια δέσμευση θα του στερούσε τη δυνατότητα να ψαρεύει ψήφους στα θολά νερά.

Η διαίρεση Δεξιάς και Αριστεράς μοιάζει να μην έχει στα μάτια του νέου αρχηγού καμμία σημασία, ενώ το παλιό πολιτικό προσωπικό καλά θα κάνει να πάει σπίτι του. Το νέο πολιτικό προσωπικό που εκφράζει ο Σταύρος μας καλεί να κατανοήσουμε ότι «ευρωεκλογές είναι η ευκαιρία να ενισχύσει η κοινωνία αυτή τη συνωμοσία του Καλού». Με συνθήματα που ξεπηδούν από τον Π. Κοέλιο μπορούμε να αλιεύσουμε ψήφους, αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε γόνιμες πολιτικές διεξόδους στα προβλήματα του κόσμου.