Πώς θα είναι η επόμενη μέρα και το αντίκρισμα της κρίσης; Είναι η παλινόρθωση του πελατειακού καπιταλισμού ειδικών συμφερόντων που μας έφερε ως εδώ; Ή μήπως είναι μια χαοτική Ελλάδα της ανασφάλειας για την ευρωπαϊκή της πορεία; Για εμάς που αρνούμαστε ένα τέτοιο μέλλον, η πολιτική του «τρίτου δρόμου» προβάλλει ως απόλυτη αναγκαιότητα.
Ο τρίτος δρόμος που διεκδικεί την έξοδο από την κρίση, ως εθνική ευθύνη και όχι ως υποχρέωση έναντι των εταίρων. Που σχεδιάζει με γνώμονα τη δίκαιη και ισότιμη κατανομή των βαρών και δεν εκχωρεί εξουσίες ερήμην σε τραπεζικά και επιχειρηματικά συμφέροντα ή συντεχνίες. Ο δρόμος που αντιλαμβάνεται τις μεταρρυθμίσεις ως ποιοτικές αναδιαρθρώσεις και όχι ως απολύσεις. Που θέλει κράτος με ποιότητα και αποτελεσματικότητα που υπηρετεί την κοινωνία και συμπαραστέκεται με ανθρωπιά σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Ο δρόμος που εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες για όλους και ιδιαίτερα στους νέους.
Είναι ο δρόμος που υποστηρίζει τη ρύθμιση έναντι της ελεύθερης λειτουργίας των αγορών. Που αυξάνει τη ρευστότητα, εντάσσει τις τράπεζες σε ένα ασφαλέστερο και ανταγωνιστικό πλαίσιο και βελτιώνει την προσβασιμότητα σε φθηνή χρηματοδότηση. Ο δρόμος που θέλει πολλές μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ποιοτικό ιστό της οικονομίας και της κοινωνίας, ανασυγκροτεί τη μεσαία τάξη και εν τέλει ενισχύει την ίδια τη δημοκρατία.
Ο δρόμος που καθιστά την εργασία παραγωγική, σε ένα νέο πλαίσιο συνεισφοράς στην προοπτική των επιχειρήσεων. Είναι ο δρόμος που ανασχεδιάζει το πολιτικό σύστημα με κατάργηση των πελατειακών πολιτικών σχέσεων και αντιτίθεται στην επαγγελματοποίηση της πολιτικής και τη δημοκρατία των προσωποπαγών εξουσιών. Είναι ο δρόμος που διεκδικεί τη δημοκρατική επανανομιμοποίηση των θεσμών της ΕΕ με όραμα μια ομοσπονδιακή ενότητα με ισότιμους πολίτες. Με σταθερότητα, κοινή ανάπτυξη και απασχόληση. Παίρνουμε θέση, συγκεκριμένη και ρεαλιστική, με αρχές και ιδεολογικό στίγμα. Οικοδομούμε τη δική μας κριτική και τη δική μας πρόταση για μια προοδευτική Ελλάδα σε μια προοδευτική Ευρώπη.