Ο Χάρης Θεοχάρης  μίλησε στο badiera.gr στο πλαίσιο του διαλόγου για την Κεντροαριστερά.

«…Το ζήτημα είναι η προσπάθεια να έχει απεύθυνση στην κοινωνία και να μπορεί να βρει οπαδούς. Αν δεν υπάρχει κόσμος να στηρίξει το εγχείρημα τότε είναι προφανές ότι αυτό αφορά μόνο τους «συγκλητικούς» και καθόλου τη Ρώμη. Για αυτό- όπως έχω επισημάνει επανειλημμένως- οι μεγάλες συμμαχίες δεν δημιουργούνται μέσα από συμφωνίες κορυφής και διεργασίες πίσω από κλειστές πόρτες. Αντιθέτως προκύπτουν μέσα από τη ζύμωση της ίδιας της κοινωνίας, μέσα από τις ανάγκες των πολιτών να βρουν πολιτική έκφραση. Εν τέλει, το εγχείρημα της ανασύνταξης του Κέντρου θα κριθεί από την ικανότητα να πείσει ότι έχει αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης…»

_________________________

– Ποιος είναι ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας και του προοδευτικού κέντρου στο υφιστάμενο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό;

Καταρχάς να επισημάνουμε ότι στην χώρα μας δεν υπήρξε ποτέ μια πραγματική ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Αντίστοιχα και το προοδευτικό κέντρο ήταν πάντα κατακερματισμένο και δεν μπόρεσε να παίξει τον ρόλο που θα έπρεπε. Αυτήν όμως την περίοδο, κατά την οποία, οι πολιτικές δυνάμεις και ο κόσμος οδηγούνται στον διχασμό λόγω της κρίσης , είναι επιτακτική η ανάγκη  δημιουργίας μια εξισορροπητικής δύναμης στον χώρο του Κέντρου. Η ανασύσταση του μεσαίου χώρου και η  επανασύνδεσή του με την κοινωνία και τους ενεργούς πολίτες  χρειάζεται να γίνει άμεσα, ώστε να μπορέσει να σπάσει τον άγονο διπολισμό και να οδηγήσει σε αλλαγές κοινωνικές , οικονομικές και θεσμικές πιο προοδευτικού χαρακτήρα.

-Δρομολογείται μια προσπάθεια ανασύνταξης του χώρου της Κεντροαριστεράς. Χωρούν όλοι στο τραπέζι;  

Σε έναν ανοικτό διάλογο έχουν θέση όλες εκείνες οι φωνές που μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πλαίσιο αρχών και αξιών, στο χώρο του προοδευτικού δημοκρατικού κέντρου. Το ζήτημα ωστόσο δεν είναι αν χωρούν όλοι στο τραπέζι, το ζήτημα είναι η προσπάθεια να έχει απεύθυνση στην κοινωνία και να μπορεί να βρει οπαδούς. Αν δεν υπάρχει κόσμος να στηρίξει το εγχείρημα τότε είναι προφανές ότι αυτό αφορά μόνο τους «συγκλητικούς» και καθόλου τη Ρώμη. Για αυτό- όπως έχω επισημάνει επανειλημμένως- οι μεγάλες συμμαχίες δεν δημιουργούνται μέσα από συμφωνίες κορυφής και διεργασίες πίσω από κλειστές πόρτες. Αντιθέτως προκύπτουν μέσα από τη ζύμωση της ίδιας της κοινωνίας, μέσα από τις ανάγκες των πολιτών να βρουν πολιτική έκφραση. Εν τέλει, το εγχείρημα της ανασύνταξης του Κέντρου θα κριθεί από την ικανότητα να πείσει ότι έχει αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης.

-Υπάρχει πολιτικός χρόνος για τις διεργασίες που συντελούνται στη Κεντροαριστερά; Μήπως πρέπει να περιμένουμε να ωριμάσουν σιγά- σιγά οι συνθήκες ή να επιταχυνθούν οι διαδικασίες;

Πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο ούτε για την χώρα ούτε για τον χώρο του Κέντρου. Είναι προφανές ότι οι εξελίξεις τρέχουν και ο πολιτικός χρόνος, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, είναι πολύ πυκνός. Οι ατέρμονες θεωρητικές συζητήσεις γύρω από το πώς ορίζεται και οριοθετείται το προοδευτικό κέντρο αναπαράγουν μια αδιέξοδη εσωστρέφεια. Αν δεν επιτελέσουν άμεσα, όλες οι δυνάμεις του μεσαίου χώρου, τον ιστορικό τους ρόλο για να επανασυνδεθεί το Κέντρο με την κοινωνία και να εκφράσει αιτήματα πραγματικά, λαϊκά και πλατειά, ο χώρος αυτός κινδυνεύει να αλωθεί από τους δύο μεγάλους μονομάχους. Η πόλωση και οι διχαστικές λογικές δεν θα βοηθήσουν ούτε τη σταθερότητα του πολιτικού μας συστήματος ούτε την έξοδο της χώρας από την κρίση.

– Ποια πιστεύετε πρέπει να είναι τα διακριτά στοιχεία της νέας Κεντροαριστεράς που θα την διαφοροποιούν από το εγχείρημα Μητσοτάκη αλλά και τον αποδεδειγμένο εθνολαικισμό που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το βασικό μήνυμα που οφείλει να δώσει το προοδευτικό Κέντρο είναι ότι μόνο όλοι μαζί μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Οι ακραίες φωνές και οι λογικές αποκλεισμού πολιτών από την ευημερία της χώρας, είναι αδιέξοδες και δεν συνάδουν με τις θέσεις και το όραμα ενός προοδευτικού χώρου. Το ριζοσπαστικό Κέντρο οφείλει να αρθρώσει τον δικό του διακριτό μεταρρυθμιστικό λόγο. Χρειάζεται να διατυπώσει συγκριμένες προτάσεις για διαρθρωτικές αλλαγές μακριά από το πελατειακό κράτος και την αναξιοκρατία. Από τον κ. Τσίπρα δεν έχουμε δει να προσεγγίζει ούτε κατ΄ ελάχιστο την όχθη της λογικής και της αλήθειας. Ο κ. Μητσοτάκης από την άλλη, πρέπει να αποδείξει που είναι διατεθειμένος να φθάσει. Αυτό που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή είναι ένα υγιές πολιτικό κίνημα που θα βάλει την χώρα πάνω από το ίδιο και τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς.              

-Η Κεντροαριστερά μπορεί ή πρέπει να συνεργαστεί σε κυβερνητικό επίπεδο με δυνάμεις «δεξιά» της ή πιο «αριστερά» της; Με ποιες προϋποθέσεις;

Οι συζητήσεις για πιθανές κυβερνητικές συνεργασίες είναι προφανώς πρόωρες. Όπως έχω ξαναπεί, ένα μεταρρυθμιστικό κόμμα, μετεκλογικά πάντα, για να παίξει σοβαρό κοινοβουλευτικό ρόλο μπορεί να αναζητήσει κοινό τόπο και συμμαχίες μόνο με τις δυνάμεις του εξορθολογισμού και όχι με τις δυνάμεις τους ψέματος και του λαϊκισμού. Ο οδικός χάρτης για πιθανές συνεργασίες με όμορες δυνάμεις περιλαμβάνει δύο βασικές προϋποθέσεις: εντιμότητα στη διακυβέρνηση και προγραμματική συμφωνία πάνω σε ολοκληρωμένες προτάσεις και θέσεις που θα επιτρέψουν στον μικρομεσαίο να ανασάνει, στις παραγωγικές δυνάμεις να δημιουργήσουν και στην οικονομία να ανακάμψει. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες συνεργασίες δεν τις έχουμε δει μέχρι σήμερα.

 

Σχόλια