Είναι νέοι άνθρωποι και κατεβαίνουν ως υποψήφιοι βουλευτές στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Σε μια δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα, αλλά και για τους ίδιους τους πολιτικούς.
Η HuffPost Greece, λίγο πριν την μεγάλη εκλογική μάχη της 25ης Ιανουαρίου, μίλησε με τους (ηλικιακά) μικρούς υποψηφίους των κομμάτων.
Ανάμεσά τους και ο Χρόνης Διαμαντόπουλος, 26 ετών, δημοσιογράφος, υποψήφιος με τον συνδυασμό ‘ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ’ στη Β’ Αθήνας
_________________________
Γιατί αποφασίσατε να κατέβετε στην πολιτική;
Στις σύγχρονες κοινωνίες, στις δημοκρατίες, ο μόνος δρόμος αλλαγής των πραγμάτων περνά μέσα από την πολιτική. Ως εκ τούτου, όποιος επιθυμεί ή εκτιμά πως μπορεί να συμβάλει με τις δυνάμεις του, με τις ιδέες του μέσα από δημοκρατικά κόμματα στην βελτίωση και την αλλαγή των δεδομένων δεν έχει άλλη επιλογή παρά να ασχοληθεί με την πολιτική, με την ευρεία του όρου έννοια. Με την πολιτική μπορεί να ασχοληθεί κανείς χωρίς να εμπλακεί απαραίτητα με τη διαδικασία των εκλογών. Όταν όμως σου δίνεται η ευκαιρία να δώσεις μια μάχη ιδεών εντός ενός προεκλογικού αγώνα, τότε δεν μένει παρά να την αξιοποιήσεις.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία η ανεργία στην χώρα μας βρίσκεται πάνω από το 25%, ενώ περίπου 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά. Τι πρέπει να γίνει, κατά την γνώμη σας, για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση;
Για να αντιστραφεί αυτή η δραματική κατάσταση πρέπει να συντρέξουν πολλές προϋποθέσεις. Δυστυχώς για να μειωθεί η ανεργία σε ανεκτά επίπεδα περίπου προ κρίσης απαιτείται σημαντικός χρόνος. Όποιος υπόσχεται εύκολες και γρήγορες λύσεις λέει ψέματα.
Η ανεργία μειώνεται μέσα από την ανάπτυξη. Αυτή είναι μία γενική θέση. Ό,τι μπορεί να ενισχύσει την ανάπτυξη είναι θετικό. Μεταρρυθμίσεις σε φορολογικά ζητήματα, σε ζητήματα δημόσιας διοίκησης, σε ζητήματα χωροταξίας, ενεργειακού κόστους είναι σημαντικά. Επίσης οι υποδομές είναι βασικός παράγοντας που επηρεάζει την ανάπτυξη. Όλα αυτά είναι κρίσιμα μεγέθη για την προσέλευση ιδιωτικών επενδύσεων. Παράλληλα όμως απαιτείται και ένα δυναμικό κι φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που θα προκαλέσει την ανάπτυξη.
Τέλος, μια κρίσιμη ακόμη παράμετρος είναι το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας να είναι βασισμένο στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και όχι στην υψηλή κερδοφορία ορισμένων θυλάκων της οικονομίας.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε προς το καλύτερο ένα πράγμα στην Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό;
Αυτό που μου μόλις σας περιέγραψα λίγο πριν. Το ζήτημα της ανεργίας και κυρίως της ανεργίας των νέων που θα έχουν δουλειά και δεν θα απασχολούνται σε μικρής διάρκειας προγράμματα συντηρούμενοι κυρίως από τις συντάξεις των γονιών τους. Στην Ελλάδα ευτυχώς ακόμη και την εποχή της βαθιάς κρίσης ο κοινωνικός ιστός αντέχει γιατί οι γονείς στηρίζουν τα παιδιά τους και το αντίθετο. Αλλά αυτό δύσκολα θα συνεχιστεί για πολύ από τη στιγμή που η κρίση συνεχίζεται και βαθαίνει.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε έντονα το δίλημμα που λέει «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Για εσάς υφίσταται αυτό το δίλημμα;
Αυτός ο διαχωρισμός είναι υπαρκτός εδώ και πέντε χρόνια. Δεν είναι όμως πραγματικός, με την έννοια ότι η απεμπλοκή από το μνημόνιο δεν γίνεται σήμερα με επανάσταση, αλλά με ένα πρόγραμμα ανάπτυξης της Ελλάδας. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολίτες ή εκπρόσωποι κομμάτων που επιθυμούν τη συνέχεια του μνημονίου. Έτσι λοιπόν στο δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» μπορούμε να πάρουμε θέση εάν έχουμε να προτείνουμε κάτι συγκεκριμένο και πειστικό. Όχι γενικές και αόριστες θεωρίες για να γίνουμε αρεστοί.
Στόχος πρέπει να είναι η συντεταγμένη απεμπλοκή από το μνημόνιο στο θεσμικό επίπεδο και η αντικατάστασή του από μία νέου τύπου σχέση που θα επιτρέπει στην ελληνική κυβέρνηση να σχεδιάζει και να εφαρμόζει με πολιτική αυτονομία μέτρα και ρυθμίσεις για την επίτευξη των στόχων που έχουν συμφωνηθεί.