Οι εκατοντάδες συμμετοχές στο Πάρτυ των Ρηγάδων και οι άπειρες αναρτήσεις και σχόλια στο διαδίκτυο, μου δημιούργησαν την ανάγκη να γράψω μερικές σκέψεις για εκείνα τα χρόνια, για τις ιδέες και τις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε και οι οποίες μας ακολουθούν μέχρι σήμερα.
Αυτό που χαρακτηρίζει σήμερα τα παλιά μέλη του ΡΗΓΑ, είναι ότι σε διάκριση με τα παλιά μέλη άλλων οργανώσεων, δεν κρύβουν το παρελθόν τους. Δεν ντρέπονται γι αυτό. Συνεχίζουν, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, να κουβαλούν το ίδιο αξιακό φορτίο της Ανανεωτικής Αριστεράς: Δημοκρατία- Ευρώπη- Δημοκρατικός Σοσιαλισμός. Σε όποιο πολιτικό χώρο και αν βρίσκονται σήμερα. Και αυτό είναι το εντυπωσιακό κοινό χαρακτηριστικό των Ρηγάδων, είτε βρίσκονται στη ΔΗΜΑΡ, είτε στην Κεντροαριστερά, είτε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι γνωρίζουν (όχι όσοι υποθέτουν, αλλά όσοι γνωρίζουν) πρόσωπα και καταστάσεις, ξέρουν σε πιο πολιτικό χώρο βρίσκονται οι περισσότεροι. Από τα στελέχη του Ρήγα του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος 1972-74, που είναι περισσότερο σαφές (και όχι της μεταπολίτευσης που είναι δεκάδες χιλιάδες και άρα δύσκολα μετρήσιμοι), είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο ποσοστό είναι στη ΔΗΜΑΡ (Σαμπατακάκης, Χατζησωκράτης, Βαλντέν, Παπαβασιλόπουλος, Δρόσος, Παναγιωτόπουλος κ.ά.) και κατά σειρά μετά διάσπαρτα στην Κεντροαριστερά (Βούλγαρης, Τσακυράκης, Λάζος, Καλογήρου, Ιορδάνογλου κ.ά.) και στη συνέχεια στο ΣΥΡΙΖΑ (Νεφελούδης , Μπαλαούρας,Παππάς, Βούτσης κ.ά.).
Ξανατονίζω πάλι το κοινό αξιακό φορτίο όλων αυτών, όπου κι αν βρίσκονται.
Όμως αυτό που έχει μεγαλύτερη πολιτική σημασία δεν είναι τα πρόσωπα και το που βρίσκονται σήμερα αυτά, αλλά οι ιδέες. Ο Ρήγας ήταν μια μεγάλη οργάνωση νεολαίας του ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος της Ανανεωτικής Αριστεράς. Από τα σημερινά πολιτικά κόμματα το μόνο που ανήκει στο ρεύμα αυτό της Ανανεωτικής Αριστεράς είναι η ΔΗΜΑΡ. Ο ΣΥΡΙΖΑ (με δική του επιλογή) αυτοτοποθετείται στο ρεύμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το ΠΟΤΑΜΙ αυτοτοποθετείται στο χώρο του κέντρου και το ΠΑΣΟΚ στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Συμπέρασμα: Ο ΡΗΓΑΣ και η ΔΗΜΑΡ ανήκουν στο ίδιο ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα της Ανανεωτικής Αριστεράς, που επιβιώνει κοντά μισό αιώνα. Που μπόλιασε με ιδέες και αξίες την ελληνική κοινωνία.
Η διάσωση του αξιακού και ιδεολογικού πυρήνα της Ανανεωτικής Αριστεράς, η εγγύηση της συνέχειας του ανανεωτικού εγχειρήματος, δεν είναι νοσταλγία. Είναι δρώσα πολιτική, χρήσιμη για τη χώρα. Σίγουρα χρησιμότερη, και από μεσσιανικές αντιλήψεις αμόρφωτων, και από πολιτική με ξόρκια και καταγγελίες.
